Słownik

nerwice

Nerwice mogą objawiać się na wiele sposobów: poprzez objawy somatyczne takie jak bóle głowy, żołądka, serca, kręgosłupa, gardła, zawroty głowy, omdlenia, uderzenia zimna lub gorąca, nadmierna potliwość, drżenia kończyn, kołatanie serca, trudności z oddychaniem, dreszcze, skoki temperatury lub ciśnienia, zmiany ukrwienia skory, biegunki; poprzez natręctwa takie jak przymus powtarzania określonych czynności czy gestów, natrętne myśli, trudności w koncentracji uwagi, uczucia takie jak ciągłe zmęczenie lub irytacja, nieokreślony niepokój albo lęk wobec określonej klasy przedmiotów czy sytuacji (np. lęk przed autobusami, wysokością, otwartymi przestrzeniami, tłumem, podróżowaniem, małymi pomieszczeniami, ostrymi narzędziami, pająkami itp.) Może towarzyszyć im poczucie niskiej wartości i dążenia do kompensowania go szczególnymi osiągnięciami, czy nadmiernym zaangażowaniem w pracę. Nasilenie tych objawów podlega wahaniom, niekiedy ustępują one samoistnie, by powrócić po pewnym czasie.

Diagnozę rozpoczyna się zazwyczaj od badań lekarskich, w celu wykluczenia schorzeń somatycznych, mogących powodować podobne objawy (np. w przypadku dolegliwości sercowych kardiolog winien najpierw wykluczyć chorobę serca na podstawie elektrokardiogramu). Po wykluczeniu chorób somatycznych pacjent kierowany jest do poradni zdrowia psychicznego.

Zalecaną metodą leczenia nerwic jest psychoterapia. Psychoterapia nerwic polega na ogół na interpretacji i wyjaśnieniu istoty konfliktu między sprzecznymi tendencjami pacjenta, uwrażliwianiu na przeżywane emocje, zmianie destrukcyjnych przekonań dotyczących własnej osoby i relacji z ludźmi, pomocy w budowaniu autonomicznego systemu wartości, ćwiczeniu nowych zachowań, niezbędnych w realizacji emocjonalnych potrzeb pacjenta, dostarczeniu nowych, leczących doświadczeń w relacji z terapeutą lub grupą terapeutyczną, odreagowywaniu urazów oraz uczeniu zaspokajania w dorosłym życiu deficytów emocjonalnych z dzieciństwa.

W części przypadków, by złagodzić objawy dezorganizujące życie pacjenta, lekarz psychiatra przepisuje leki uspokajające i przeciwlękowe. Jest to regułą wobec osób nie zmotywowanych do psychoterapii. W niektórych ośrodkach leczenie farmakologiczne jest jedyną dostępną ofertą terapeutyczną.