Słownik

LSD

Nazwy slangowe: kwas, acid, kryształki. Związek chemiczny przypadkowo odkryty w 1938 r. w Szwajcarii przez Alfreda Hoffmana, podczas badań nad sporyszem i jego zastosowaniem w medycynie.

LSD jest otrzymywane półsyntetycznie z alkaloidów sporyszu. Związek ten jest jedną z najsilniejszych trucizn, działających na układ nerwowy. Dawki skuteczne są na tyle małe, że właściwie nieodczuwalne dla innych układów, w związku z tym nie można mówić o uzależnieniu fizycznym. Ze względu na to, że czasem wywołuje silne, negatywne odczucia, nie powoduje silnego uzależnienia psychicznego.

W latach 50-tych i 60-tych LSD było legalnym i dostępnym środkiem psychotropowym, szeroko stosowanym w medycynie, głównie w psychiatrii, a także w psychoanalizie (jako środek wspomagający osłabianie mechanizmów obronnych, co miało przyspieszać postępy psychoterapii). W latach 60-tych był szeroko używany przez młodzież z subkultury hipisowskiej. Obecnie bywa używany przez młodzież podczas wielogodzinnych imprez, dyskotek i koncertów.

Wygląd i sposób podania


Bezbarwny, bezwonny związek krystaliczny, sprzedawany pod postacią niewielkich znaczków, nasączonych narkotykiem. Czasem jest łączony z innymi związkami chemicznymi i formowany w tabletki. Przyjmowany jest doustnie, wchłania się całkowicie z przewodu pokarmowego.

Działanie


Zaczyna działać po pół godziny od zażycia, a efekt jego działania zwykle trwa od 4 do 6 godz. (jeżeli działanie utrzymuje się powyżej 14 godzin, konieczne jest leczenie).

LSD wzmacnia przeżywane emocje. Wywołuje silne halucynacje, zwiększa wrażliwość na kolory, powoduje dźwiękowe odbieranie kolorów i kolorowe odbieranie dźwięków. Pod jego wpływem następują nagłe i częste zmiany nastroju i emocji, podwyższona zostaje wrażliwość na sugestię, traci się poczucie rzeczywistości. Po większych dawkach odczuwa się euforię, traci poczucie czasu - sekundy wydają się bardzo długim okresem, widziane obiekty falują, stają się płynne. Pojawia się widzenie kolorowych, bardzo jaskrawych kwiatów, zwierząt, węży, ludzi. Nasilenie przeżyć quasireligijnych. Poczucie oświecenia, olśnienia, wrażenie odkrywania prawd, które po odzyskaniu normalnej świadomości stają się błahe i nieistotne. Halucynacje, jakie wywołuje, mogą być tzw. dobrymi lub złymi trip’ami, a ich treść nie jest zależna od woli. Złe trip’y mogą zakończyć się paranoją i napadem paniki. Nawet jednorazowa próba może zakończyć się psychozą.

Gdy przestaje działać


Działa 4-12 godzin.

Skutki przewlekłego stosowania


Występują ataki paniki, agresji lub depresja. Zdarzają się samobójstwa popełniane pod wpływem tego środka, częste flashback’i - krótkotrwałe epizody psychotyczne, którym towarzyszy lęk i niepokój, a które mogą pojawiać się jeszcze parę lat po zaprzestaniu zażywania.

Jak rozpoznać?


Rozszerzone źrenice, potliwość w przypadku nieprzyjemnych halucynacji, zaburzenia postrzegania, niemożność koncentracji.