Nawigator

• Katalog
  • Psychoterapia
  • Psychiatria
  • Psychologia zdrowia
  • Rozwój i wychowanie
  • Małżeństwo i rodzina
  • Seksuologia
  • Osobowość, umysł, emocje
  • Psychometria
  • Psychologia ewolucyjna
  • Psychologia społeczna
  • Socjologia
  • Historia psychologii
  • Filozofia
  • Przepisy prawne
  • Metodologia
  • Ważne adresy

• Gorące wiadomości
• Testy psychologiczne
• Porady psychologiczne
• Kontrowersje
• Nowości wydawnicze
• Konferencje, szkolenia
• Słownik psychologiczny
• Forum dyskusyjne

Reklamy

Gorące wiadomości

Bez ojców dziewczęta dojrzewają wcześniej

Dziewczęta dorastające bez ojca dojrzewają średnio trzy miesiące wcześniej niż ich rówieśniczki - wykazały najnowsze badania amerykańskie, opublikowane na łamach pisma "American Journal of Human Biology". Jak tłumaczą autorzy pracy, prawdopodobnie biologiczni ojcowie wydzielają jakieś substancje chemiczne z grupy feromonów, które opóźniają proces dojrzewania u ich córek. Wpływ sygnałów chemicznych na dojrzewanie płciowe jest zjawiskiem powszechnym w świecie zwierząt. Na przykład gdy z rodziny gryzoni usunie się biologicznego ojca, jego żeńskie potomstwo dojrzewa szybciej.

Aby sprawdzić, czy podobna zależność dotyczy też ludzi, naukowcy z Uniwersytetu Stanu Pensylwania zebrali dane na temat pierwszej miesiączki w grupie 1938 studentek, po czym odnieśli je do informacji na temat rodziny i środowiska, w którym dziewczęta dorastały. Okazało się, że dziewczęta wychowywane bez biologicznego ojca dojrzewały średnio o 3 miesiące wcześniej niż te, które dorastały w jego obecności. O sile tej zależności świadczy dodatkowo fakt, że im dłużej ojciec był nieobecny w życiu córki (tj. im wcześniej z niego znikał), tym wcześniej zaczynała ona miesiączkować.

Zdaniem biorącego udział w badaniach prof. psychologii Roberta Matchocka, wyniki te sugerują, że biologiczni ojcowie wydzielają jakieś sygnały chemiczne opóźniające dojrzewanie u córek.

Badacz uważa, że wpływ feromonów ojca na dojrzewania żeńskiego potomstwa może być mechanizmem zapobiegającym kazirodztwu, który w toku ewolucji utrwalił się u wielu gatunków zwierząt, w tym u ludzi. Kojarzenie się blisko spokrewnionych osobników nie jest korzystne dla przetrwania gatunku - przypominają naukowcy. Spada wówczas różnorodność genetyczna i ujawniają się różne mutacje, co powoduje, że potomstwo bliskich krewnych często jest słabsze niż osobników obcych, ma mniejsze szanse na przetrwanie i też gorsze zdolności rozrodcze.

Istnienie ludzkich feromonów jest ciągle zagadnieniem kontrowersyjnym, nie zostało bowiem wystarczająco dobrze udokumentowane. Najnowsze badania dostarczają jednak dowodów - choć tylko pośrednich - na to, że taki system komunikacji zachował się również u ludzi.

Źródło: Onet.pl