Porady psychologiczne

Co jest przyczyną depresji u kobiet?

Mam problemy ze snem. Trudno mi się zmobilizować do działania. Często jestem przygnębiona i smutna. Wydaje mi się, że jestem nikomu niepotrzebna i że lepiej byłoby, żeby mnie nie było.

Zdiagnozowano u mnie depresję. Co może być jej przyczyną? Czy i w jaki stopniu stres, problemy oraz lęki sprzyjają depresji u kobiet? Czy długotrwałe życie w stresie może powodować tę chorobę?



odpowiada dr n. med. Sławomir Adam Wolniak, lekarz psychiatra dr n. med. Sławomir Adam Wolniak, lekarz psychiatra

Z pewnością depresji u kobiet sprzyjają sytuacje związane ze stresem w życiu codziennym - utratą pracy, przemocą w rodzinie, alkoholizmem małżonka, przemęczeniem.

Depresja u kobiet występuje także w okresie okołomenopauzalnym. Wiąże się z wahaniami stężeń estrogenów, ale nie tylko. Ogromne znaczenie ma też sytuacja rodzinna i zawodowa kobiety. Wyprowadzenie się dzieci z domu, przejście na zasiłek przedemerytalny i zmiana dotychczasowego trybu życia nie pozostają bez wpływu na kobiecą psychikę.

Gdy kobietę dotyka długotrwały stres, dochodzi do wytworzenia kortyzolu w nadnerczach, który wpływa na obniżenie poziomu serotoniny, co może skutkować pojawieniem się zaburzeń depresyjnych. A jak je rozpoznać? Początkowo pojawiają się problemy ze snem, zaburzenia łaknienia, utrata wagi ciała, przygnębienie, z czasem mogą występować myśli samobójcze - później samobójcze próby.

By można było mówić o depresji, objawy muszą utrzymywać się przez dwa tygodnie. Do osiowych objawów depresji należą: obniżony nastrój i napęd, utrata zainteresowań i zadowolenia, spadek zaufania lub szacunku do siebie, nawracające myśli o śmierci lub samobójstwie, bezsenność, spadek łaknienia, wyraźny spadek libido. W rozpoznaniu depresji pomaga przeprowadzenie testu skali depresji wg Hamiltona lub Becka.

Inaczej jest w przypadku depresji maskowanej, gdy na pierwszy plan wysuwają się objawy z depresją nie związane i nietypowe dla niej. Mogą mieć postać np. bólów brzucha, czy bólów w klatce piersiowej. Zazwyczaj badania nie wykazują somatycznych przyczyn dolegliwości, a ból powraca mimo podawanych leków. I chociaż nie występują u niej charakterystyczne dla depresji objawy, jak spadek nastroju, smutek oraz przygnębienie, mogą być depresją maskowaną, będącą jedną z atypowych odmian zaburzeń depresyjnych. Szacuje się, że stanowią one około 6-7% objawów wszystkich zespołów depresyjnych.

Co warte podkreślenia, depresja wpływa na spadek odporności organizmu, powoduje jego wycieńczenie. Podobnie działa na człowieka długotrwały stres, który może być źródłem depresji. W przypadku wystąpienia tej choroby konieczna jest wizyta u lekarza psychiatry. Może on pomóc pacjentce przepisując leki zwiększające poziom serotoniny, dopaminy oraz noradrenaliny. Lekarz zaleca także psychoterapię analityczną bądź behawioralno-poznawczą.

Jeśli chodzi o dostępność do bezpłatnej psychoterapii, to jest ona mocno ograniczona. Kontrakty z NFZ zawierane przez przychodnie pozwalają na przyjęcie niewielkiej liczby pacjentów, co znacznie wydłuża czas oczekiwania na terapię.

Chora na depresję osoba powinna unikać stresu, prowadzić regularny tryb życia, spędzać czas na świeżym powietrzu, ruszać się, dobrze się odżywiać, dostarczać organizmowi dużo pozytywnych bodźców, racjonalnie odpoczywać. Należy także przyjmować kwasy omega 3 oraz tryptofan - substancję wspomagającą pracę mózgu, wchodzącą w skład białek.




Inne porady