Forum dyskusyjne

RE: Calmi

Autor: TresDiscret   Data: 2023-08-19, 08:22:18               

Miałam już nie pisać, ale...

Będzie szczerze, jak na spowiedzi u podekscytowanego tym, co zaraz ma usłyszeć, księdza.

Nie traktuję tu ludzi w kategoriach "lubię / nie lubię", bo nie chcę tworzyć na forach relacji, podobnych do tych realnych, które by mnie absorbowały. Zbyt dużo czasu poświęciłam kiedyś tego typu znajomościom, zaniedbując i nie doceniając to, co dostępne.
Mam doświadczenia z innego forum i to, co dzieję się tutaj jest niemalże kopią tego, co tam, tyle że tam działo się znacznie wcześniej, bo nawet kilkanaście lat temu. Różnica polega na tym, że tam były poruszane tematy z niemal każdej dziedziny i chyba wszystko zostało przegadane i przewałkowane i każdy, najpoważniejszy nawet temat kończył się schodzeniem w prywatne rejony, zabawą, flirtem, wygłupami na pograniczu głupawki. Tutaj (nie)stety moderacja czuwa. ;) Były miłości, zazdrości, lubienia, nienawiści nawet. Były opisy realnych spotkań, tych rzeczywistych lub zmyślonych dla wzbudzania wspomnianej zazdrości. Jakże to wszystko ludzkie... :))

O kobietach, które były czymś w rodzaju otoczki dla kilku sensownych mężczyzn, ci sami mężczyźni wypowiadali się czasem na privie w sposób mało pochlebny. Takie doświadczenia powodują, że raczej nie widzi mi się być w czyjejś forumowej świcie. Mówiąc narcyzowato: za bardzo się cenię, by mieć potrzebę bliższych kontaktów z mężczyznami na forach. Realnie poznałam ich całkiem sporo i całkiem sporo Harlekinów dla Fatum mogłabym na podstawie tych doświadczeń napisać. Jednak nie mam takich ambicji. Nie mam ambicji konkurowania z kimś o laur najlepszego forumowego pisarza, opisując przeżyte czy przeżywane historie mniej lub bardziej miłosne. I - zapewniam - nie mam ambicji moderowania tego forum. :D

A propos mojego "lubienia" bardziej lub mniej, żeby już nikt nie miał wątpliwości:

Fatum jest dla mnie kimś przedziwnym, niezwykle irytującym niekiedy, czasem napisze coś sensownego, a czasem nie mogę się oprzeć wrażeniu, że ma większe niż większość problemy zdowotne natury psychicznej. Na przykłąd, kiedy zachwyca się moim pisaniem, jakby się zadurzyła we mnie po uszy. Ani trochę mi jej zachwalanie nie schlebia. Raczej zastanawiam się w takich momentach, czy aby ze mną jest wszystko w porządku. Fatumowe klaskanie w łapki, kiedy wydaje jej się, że będziemy wespół i za pan brat przygadywać tym, do których nie czuje sympatii, budzą we mnie niesmak, a nie chęć integracji.

Adamosa "nie lubię", bo ma już wystarczająco dużo wielbicielek. Jedna więcej, jedna mniej nie robi różnicy. ;)
Wierzę, że z pana Adama, wbrew moim skojarzeniom, za które, nota bene, już przeprosiłam, jest persona niezwykła, aczkolwiek, ktoś kto całkiem niedawno uznał mnie za "porąbaną", żeby Fatum... nie wiem.. połechtać? wesprzeć? w pisaniu kocopołów na mój temat, pozostanie kimś nie na tyle ciekawym, by tę ciekawość zaspokajać.


Pozdrawiam i powodzenia.


Odpowiedz

Sortuj:     Pokaż treść wszystkich wpisów w wątku