RE: Marzenia i cele... Ahh te marzenia i cele :)

Autor: Adamos325   Data: 2022-12-03, 17:08:22               

Ktoś może mu różne możliwości w ramach pomagania podsunąć czy zasugerować, wspólnie można je rozważać na różne sposoby ale szczerze mówiąc wybieranie za kogoś tego, co temu komuś pomoże... moim zdaniem bez sensu. Tu nie chodzi o wygodę pomagającego tylko o prawo cierpiącego do decydowania o własnym życiu

Dzięki Mimbla, tu pięknie i mądrze i z głęboką analizą piszesz - już Cię LUBIĘ ;) Brawo!!

Dzięki też Adriana za Twój ważny, uzupełniający głos - tak, jak się bardzo cierpi, to nie ma się marzeń... bo nie ma na nie już siły :(( Człowiek tylko wtedy myśli, żeby to się skończyło, żeby ból ustał. Ale takie chwile, tzn. coś nie jest ciągłe... (przy ciągłym człowiek targa się na własne życie) - potem to mija, są dłuższe lub krótsze chwile przerwy - i znów można marzyć, planować i realizować te marzenia... Nawet jak nie od razu, to stopniowo, etapami. Inny też problem - takie za długie przerwy nie są też dobre... - bo... człowiek wychodzi z wprawy, z obiegu w marzeniach. Niestety, czasami tak musi być :( Przytulam :) To tak trochę jak z pracą - jak jest stabilna, ciągła i niewykańczająca, to człowiek się wprawia, wciąga i coraz łatwiej mu ona wychodzi. Podobnie z marzeniami - jak je realizujemy, nie wychodzimy z obiegu, to też te marzenia coraz łatwiej nam realizować... - po prostu nabieramy praktyki :) Chwile przerwy oczywiście są - ale nie za długie, bo... może nam się przestać chcieć marzyć, przy długich - i wtedy realizujemy tylko cele... Ale Adriana, marzenia i nawet maleńkie sukcesy - dodają nam skrzydeł. ŻYCZĘ Ci tego - choć mogą być obawy żeby zacząć... O czymś już zapomnieliśmy, co kiedyś było ważne, wybito nam to z głowy - ale kiedyś NA PEWNO każdy miał marzenia... Tylko potem inni je oskubali. Życie też się zmienia - też może kiedyś po wypadku miałem bardzo okrojone marzenia - ale potem się one rozrosły, za sprawą Fatum... ;)))

Odpowiedz